MHP İzmir eski milletvekili Oktay Vural, seçim süreciyle ilgili sessizliğini toplumsal medyadan yaptığı bir paylaşımla bozdu. Vural, seçim sürecinde siyasetçilerin kutuplaştırıcı lisanına gönderme yaptı.
Paylaşımında “Seçim… Ya işgalciler, ya biz… Ya şampanya patlatanlar, ya biz… Ya emperyalistler, ya… Ya teröristler, ya..Ya düşmanlar, ya… Ya küffarlar, ya…Ya darbe, ya… Ya berbatlar, ya…Ya kirliler, ya…Ya dikta, ya…Öteki’ni kullanarak Kendi’ni pazarlamak” diye başlayan Vural, “Soluduğumuz hava, güvensizlikle o kadar kirlenmiş ki neredeyse bizi boğuyor” yorumunda bulundu.
Paylaşımının devamında Vural, “Böyle bir ortamı oluşturan berbatlığı evvel defedip güzelliğe ve hoşluğa isnat edilenler üzerinde akıl yürütüp sorgulayıp bir tercihe gerçek yönelmekle yenilenmemiz mümkün olabilir” dedi.
Vural’ın bildirisi şöyle:
“Seçim…
Ya işgalciler, ya biz…
Ya şampanya patlatanlar, ya biz…
Ya emperyalistler, ya…
Ya teröristler, ya..
Ya düşmanlar, ya…
Ya küffarlar, ya…
Ya darbe, ya…
Ya berbatlar, ya…
Ya kirliler, ya…
Ya dikta, ya…
Öteki’ni kullanarak Kendi’ni pazarlamak.
Ötekiler ve biz…
Kurgu ve algı üzerine seçim…
Soluduğumuz hava, güvensizlikle o kadar kirlenmiş ki neredeyse bizi boğuyor.
Tek gaye Öteki’ni yenmek!
Sandığa gömmek…
Seçim savaş, sandık mezar…
‘Bakış açısını daraltan tek istikametli yapısı, daima bir öteki yaratma ve yok etme mantığı üzerine kuranlar, tezlerini savunmak için, özgür iradesini idareye devretmiş; düşünmeyen, kendine mahsus inisiyatif hakları olmayan, şahıslara büyük gereksinim duyar.’
Seçim hür tercih mi, yoksa zoraki tercih mi?
Demokrasi çaresizlikler üzerinden zorla ‘rıza üretme’ mi?
Demokrasi iki kurtla bir kuzunun akşam yemeğinde ne yiyeceklerine karar vermek mi?
‘Fikir ona derler ki, bir yol açsın, yol ona derler ki, bir gerçeğe ulaşsın.’ (Mevlana)
Gerçeğe nasıl ulaşacağız?
İyi-kötü, güzel-çirkin, nimet-belâ, fayda-zarar, ümit-korku bir bütünün modülleridir. Bu özellikler değişime, dönüşüme kılavuzluk etmektedir. Bu kılavuzu kullanmak için bilgi, fikir, kıymet eksenli akıl, idrak ve sorumluluk gerekir.
Bilgi sahibi olmadan fikir, fikir olmadan siyaset olur mu?
İlkeden yoksun politik telaffuzun emel, maksat ve manasını kaybetmesi ortamı çölleştirmiyor mu?
Marjinalleşme, kutuplaşma ve kişiselleşmeyle siyaset nereye kadar?
Bu sürecin yapısallaşması bizi nereye götürür?
Böyle bir ortamı oluşturan berbatlığı evvel defedip uygunluğa ve hoşluğa isnat edilenler üzerinde akıl yürütüp sorgulayıp bir tercihe yanlışsız yönelmekle yenilenmemiz mümkün olabilir.” (HABER MERKEZİ)